روزنامه گل

هفته گذشته سرانجام مراسم واگذاری ۸۵ درصد از سهام باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال برگزار شد و مالکیت سرخابی‌ها به ترتیب در اختیار کنسرسیومی از ۶ بانک مختلف و نیز یکی از مجموعه‌های پتروشیمی کشور قرار گرفت. این انتقال سهام، واکنش‌های مختلفی را در پی آورد. از یکسو رسانه‌های دولتی مانور گسترده‌ای روی آن دادند و از تحقق یک رویای دور و دراز در دولت سیزدهم سخن گفتند، اما از سوی دیگر رسانه‌ها و ناظران مستقل به دیده تردید به این اتفاق نگریستند. آنها عقیده دارند واگذاری پرسپولیس و استقلال به مجموعه‌های دولتی یا شبه دولتی، نمی‌تواند به معنای خصوصی‌سازی باشد.

خصوصی‌سازی واقعی، در حقیقت باید مترادف با واگذاری صفر تا صد مالکیت و اختیارات سرخابی‌ها به مردم باشد که حقیقتا در ماجرای اخیر، چنین اتفاقی رخ نداده است. همه می‌دانند که سرخابی‌ها زیان‌ده هستند و به همین دلیل هم مردم نسبت به عرضه بخشی از سهام آنها در بورس واکنش سردی داشتند. بعدا هم که قرار شد بانک ملت پرسپولیس را بردارد و بانک تجارت استقلال را، هر دو موسسه واکنش‌های سردی به این ماجرا نشان دادند تا شائبه دستوری بودن این واگذاری تقویت شود. نهایتا اما ۶ بانک پرسپولیس را برداشته‌اند و یک واحد پتروشیمی استقلال را؛ آیا واقعا اینها از صمیم قلب مایل به تملک دو قطب سنتی فوتبال کشور بودند؟ آیا حقیقتا این اتفاق به معنای خصوصی‌سازی واقعی است؟ چرا مشتریان دو باشگاه برعکس نبودند؛ مثلا بانک‌ها استقلال را برنداشتند و پتروشیمی پرسپولیس را؟ آیا برای این معامله از مشتریان و سهامداران آنها نظرخواهی و رضایت‌شان کسب شده است؟

می‌بینید که کوهی از سوالات بی‌جواب وجود دارد که ترجیح می‌دادیم فکر و ذکر هواداران دو باشگاه معطوف به همین‌ها باشد، اما افسوس که به جای تعمق در چنین مسائلی، برخی دوستان کلا در فضای دیگری سیر می‌کنند. از زمان انتشار خبر واگذاری سرخابی‌ها، تصاویری منتشر شده مبنی بر اینکه مثلا بخشی از هواداران استقلال ۶ بانک مالک پرسپولیس را تحریم کرده‌اند و در کسب‌و‌کار خود، از مشتریان تقاضا می‌کنند برای خرید از کارت این بانک‌ها استفاده نکنند! بعضا هم کمپین‌هایی تشکیل شده با این محوریت که پول‌مان را از این بانک‌ها بیرون می‌کشیم و به بانک‌های دیگر می‌بریم! این در حالی است که مثلا بانک شهر تا همین چند سال قبل اسپانسر استقلال بود و همین حالا آبی‌ها بابت دریافت یک وام کلان، زمین ورزشگاه مرغوبکار را نزد این بانک گرو گذاشته‌اند!

کافی است عبارت «تحریم از سوی هواداران» را گوگل کنید تا ببینید طی این سال‌ها چند کمپین از سوی سرخابی‌ها برای تحریم اسپانسر تیم مقابل راه افتاده؛ از فلان اپراتور تلفن همراه تا برند نوشیدنی و برنج و لبنیات. اغلب اینها هم نتیجه چندانی نداشته و تنها سطحی‌گرایی گروهی از هواداران فوتبال در ایران را نشان داده؛ جماعتی که به جای تمرکز روی چرایی عدم واگذاری حقیقی قرمز و آبی به خودشان، در رویی‌ترین لایه از این بازی به سر می‌برند و خوش می‌گذرانند. یک لحظه تصور کنید مثلا هواداران چلسی بابت اینکه هواپیمایی امارات اسپانسر آرسنال است، خیلی جدی کمپین بسازند و استفاده از این ایرلاین را تحریم کنند! ما کجاییم انصافا؟