روزنامه گل
بدون تردید مسابقه آلومینیوم اراک و پرسپولیس در مرحله یکهشتم نهایی جام حذفی یکی از زیباترین بازیهای چند سال اخیر فوتبال ایران بود. این دیدار در طول اوقات عادی و اضافی 8 گل داشت و بعد هم فوجی از پنالتیها که در نهایت کام میزبان را شیرین کردند. این دیدار شاید به نوعی یادآور بازی مشهور اواخر دهه هشتاد بین استقلال و استیلآذین در جام حذفی بود که با برتری 5بر4 استیلآذین به پایان رسید. فارغ از همه نکات فنی، اساسا چنین نمایشهایی است که فوتبال را به محبوبترین رشته ورزشی جهان تبدیل کرده و اصلا انتظار این است که بیشتر از این دست مسابقات ببینیم؛ بازیهایی که دو تیم بیمحابا روی دروازه هم یورش میبرند و در نهایت بیننده کیف میکند.
از اینکه بگذریم، قطعا آنچه در اراک اتفاق افتاد یک فراز باشکوه برای آلومینیوم بود؛ تیمی جسور، نترس و خوشوزن که به زیبایی هر چه تمامتر مزد کوشش خود را گرفت. بعد از بازی خیلیها از زاویه دید تیم بازنده به ماجرا نگاه کردهاند؛ اینکه تعویضهای اوسمار ویرا بد بود، چطور بازیکنان باتجربهای مثل دانیال اسماعیلیفر و وحید امیری پنالتی خراب کردند و سایر قضایا. با این حال به نظر میرسد تیم برنده هم استحقاق آن را دارد که بیشتر در کانون توجه باشد. تیم مجتبی حسینی در این مسابقه به معنای واقعی عالی بود و غیر از جنبههای حائز اهمیت فنی، مخصوصا از این جهت باید آلومینیوم را ستایش کرد که بعد از 2 بار عقب افتادن از حریف نامدار خود و حتی از دست دادن پنالتی اول، بازیکنان تیم اراکی ناامید نشدند و با همه وجود دنبال هدفشان رفتند. آیا چنین مجموعهای شایسته موفقیت نیست؟ قطعا هست. حذف پرسپولیس، نوش جانتان.
#پیج رسمی روزنامه گل